Aktywny Turysta kody rabatowe i promocje

Różnie można podejść do sprawy, bo różne są góry i różni Turyści. W górach pewna jest ich wysokość. Co do aury pewna jest jej niepewność. Turyści natomiast to grupa dość zróżnicowana. Turysta turyście nierówny, a wyprawy górskie zmieniają.
Najpierw opiszę temat „na chłodno”, a później podam przykład swojej styczności ze sprawą.

Góra jest wypiętrzeniem tego co zwykle jest równe. Geometrycznie da się sprowadzić do schematu trójkąta i ma swoją wysokość, wielkość, potencjał.Na logikę, to, przeszkoda, utrudnienie i nieużytek.Chodzenie po górach wydaje się nie mieć sensu. Na polowanie, nad rzekę, zakupy, tu sens jasny.
Jaki sens jest w chodzeniu, gdzie wejście jest trudne i niebezpieczne zejście zwykle powoduje, że znajdujemy się w tym samym miejscu tylko zmęczeni , głodni, zziębnięci lub spoceni. W dodatku bywa, że zejście jest w zupełnie innym miejscu i powrót do punktu wyjścia jest jeszcze bardziej skomplikowany.
Nie ma logiki ? Wszystko to, o czym piszę można zrobić łatwiej i bezpieczniej i inaczej. Jenak jest kilka szczegółów, które wycieczki górskie usensowniają. Pierwszy to Ty, czyli to z czym idziesz i z czym wracasz. Zmiana w Tobie i Ciebie, to wszystko. Równie dobrze możesz nie wychodzić z domu i przeżyć większą zmianę niż idąc w góry. Jednak w wyprawach górskich jest pewien wyróżnik. Najważniejszy moim zdaniem to ten, że są tak nielogiczne i bezsensowne, że zmusza to do myślenia. Na przykład co powiedzieć po powrocie w chałupie, mieszkaniu, domu na pytanie: „na co żeś tam lazł i co z tego masz” ? Prawdopodobnie z tej potrzeby powstała cała mnogość różnych uzasadnień, ogólnych i szczególnych, czyli sensów sztucznie, ale nie znaczy bezsensownie przez Turystę dodanych. Co, kto i jak się tłumaczył, jaką miał, czy ma śpiewkę na ten temat nie wiem. Napiszę to co mnie się zdaje, opierając się na wyróżnikach i chęci „chłodnego obiektywizmu”.
Bezsensowność sensowna – owym wyrwaniem z niewolących nas sensów, uwolnienie, taki nielogiczny skok wzwyż,
odskocznia od problemów, zdystansowanie, ucieczka w inny wymiar rzeczywistości. A po co uciekać ze swoich sensów skoro są sensowne ? A może nie są ? A może uciekając w bezsens, nasza psychika chce wyznać światu, że sensu szuka ? Przejdźmy do wyróżników bardziej pewnych. Kim jest Turysta górski?
- Mniejszością, bycie w mniejszości daje poczucie większego upodmiotowienia i indywidualności i pewnie może oznaczać że Turysta ma z tym problem.
- Człowiekiem podejmującym wyzwanie, zatem i pewnie to może oznaczać, że szuka w udanej wyprawie osobistego lub społecznego uznania. Skoro szuka to brakuje mu tego wśród sensów „sensownych”.
- Człowiekiem, który potrzebuje zetknąć się z siłami dzikiej przyrody więc takim, który woli naturalny bezsens niż sztuczny ludzki sens, uciekinierem.
- Człowiekiem zdesperowanym, żeby dotrzeć do początku i końca niebezpiecznej wyprawy. Owa desperacja może mieć różne przyczyny. Desperacja jest jednak prawie zawsze oznaką jakiejś dużej potrzeby lub zniewolenia.
- Człowiekiem posłańcem i człowiekiem szukaczem. Może pozorantem bądź aktorem górskiego etosu ?
Tak widzę to ja. Interpretacji jest wiele i sensów zapewne. Powyższe wydają mi się najbardziej prawdopodobne.
Ja poszedłem w góry z zupełnie bezideowo zachęcany rodzinną praktyką sprzed lat. Kompleks człowieka słabego fizycznie napędzał u mnie chęć sprawdzenia i dowartościowania się w tej kwestii. Później instynkt, zbieracza pieczątek do górskiej odznaki, spowodował małą gorączkę „tuszu”. Później wycieczki szkolne. Następnie studenckie eskapady grupowe, gdzie chodzenie po górach to pretekst raczej do odpoczynku w knajpie. Wycieczki prowadzącego pensjonat gdzie chodziło raczej o nakręcenie koniunktury i poszukiwanie znajomych. Napiszę Wam jakie sensy i bezsensy mi towarzyszyły ? Chyba takie:
-Prewencja fizycznej nieporadności, czyli nauczenie się znoszenia dyskomfortu celem osiągnięcia czegoś.
-Niepotrzebne przeciążenia poprzez nadmiar ambicji nad odpowiednim przygotowaniem, no ale powiedzmy w wieku nastu lat to nie takie straszne.
-Doświadczenie wzniesienia się ponad problemy codzienne i uczucie pewnej wolności. Zapewne wynikłe z przyrostu poziomu endorfin, ekspozycji widokowej oraz zmiany przeżywania.
- Klika wycieczek, z refleksją : „po co tam lazłem co sobie udowodniłem, jak było bardzo bezsensownie, stresująco i niebezpiecznie”. Owszem, opanowałem lęk i w razie potrzeby dałbym pewniej radę chodzić po półkach skalnych nad przepaścią. Tylko, że taka konieczność z tego co wiem ostatnio towarzyszyła głównie, kurierom wojennym, przemytnikom i uciekinierom, a ja nie planowałem takich funkcji.
- Refleksja 40-letniego turysty, że chodzenie po górach nie jest szczytem sensu, że już nie działa tak na ospałą psychikę, że już nie cieszy wyrwanie z kontekstu sztucznych problemów, które stają się realne, a wejście na szczyt niczego nie załatwia.
- No i na koniec mnóstwo wniosków oprócz powyższych, na tyle osobistych, że nie chcę się z nimi narzucać.
Jest pewnie wiele gorszych spraw niż chodzenie po górach. Dobrze gdy aktywność jest połączona sensem z pozostałymi. Mniemam, że to wypracowanie ułatwi Wam przygotowanie się do turystyki górskiej i stworzenie sensownego dla owego miejsca w swoim planie życiowym.
Zmierzenie się z lękiem, słabością, wyjście poza sferę komfortu niektórym się przydaje. Dostrzeżenie żywiołów innych i większych niż ruch uliczny, czy ulewa pewnie też. Wprowadzenie tej aktywności zamiast ryjącej psyche gry komputerowej, gdzie bohaterem, może być byle cienias, pewnie jest sensowne. Czy turystyka górska jest dla Ciebie ? Tego nie wiem. Traktuj więc moje wypracowanie jako opinię, zweryfikuj swoje zdanie w temacie.